Μες τη σκοτεινιά ξεπροβάλλουν τα φώτα των μικρών χωριών της γύρω περιοχής. Τα βλέπω μέσα από το παράθυρο του αυτοκινήτου. Δεν τα χάνω από τα μάτια μου, ούτε λεπτό. Καθώς το αμάξι κυλάει πάνω στην κρύα άσφαλτο, υψώνονται τεράστια βουνά που κρύβουν αυτή τη λάμψη. Τα ψηλά βουνά ξεπετάγονται κι οι άνθρωποι τ’ αγναντεύουν, αναρωτώμενοι αν νιώθουν μοναξιά. Μήπως ορθώνονται τόσο ψηλά για να τραβήξουν την προσοχή;
Μα δεν είναι μόνα. Ακόμη και το πιο ξερό έχει μια παρέα. Τα πουλιά, είναι οι πιο συχνοί τους επισκέπτες. Πετούν από τους πρόποδες ως την κορυφή ξεκουράζοντας τα φτερά τους πάνω στις πλαγιές των βουνών.
by Bookacholic
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου