Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να είμαστε μαζί

Αυτός ο χώρος εμπνέει ρομαντισμό. Αυτό το σπίτι, αυτή η μυρωδιά έχει το κάτι ξεχωριστό και να τονίσω πως εκείνη τη μέρα έλειπες. Δεν είναι περίεργο; Ίσως, σε ότι άγγιξες να έχει μείνει επάνω η μυρωδιά σου, η θετική σου ενέργεια και η αύρα σου. Κρίμα που ταξιδεύεις και δεν σε βλέπω συχνά. Βέβαια πιστεύω πως κάποια στιγμή θα βρεις κι εσύ το λιμάνι σου και θα αράξεις για αρκετό καιρό, ίσως και για πάντα. Κάθε φορά που σε φέρνω στο μυαλό μου, χαμογελάω γιατί ξυπνούν όλες εκείνες οι αναμνήσεις που προσπαθώ να κρύψω βαθιά μέσα μου.

Ξέρω πως είσαι μόνος σου, πως δεν έχει καμία κοπέλα να σου κρατά συντροφιά, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να γίνω εγώ μία από αυτές. Γνωρίζεις το γιατί, μην ξεγελάς άλλο τον εαυτό σου. Νιώθεις βαθιά μέσα σου την οργή, αλλά δεν την βγάζεις στην επιφάνεια, δεν θέλεις να σε δω οργισμένο. Σκάει ένα χαμόγελο στα χείλη σου για να με ξεγελάσει, αλλά πιστεύω πως είναι περιττό, τα μάτια σου ήδη σε έχουν προδώσει. Με κοιτάνε φλογισμένα και προσπαθούν να με κάνουν να εν δώσω στο απαγορευμένο.

Κάθεσαι χαλαρός στον καναπέ και φλυαρείς, μια ανάμνηση που δύσκολα ξεχνάω. Κάποια στιγμή, σιωπή, όμως εγώ δεν σου απαντάω. Δεν θέλω να σπάσω αυτή τη σιωπή, δεν θέλω να συμμετέχω στη συζήτηση. Μονάχα να σε ακούω μου αρκεί, μα που να το καταλάβεις. Επιμένεις να μιλήσω, όμως τι να πω; Τα μάτια μου ήδη είχαν μιλήσει, τα ακούς; Μα γιατί δεν τα ακούς; Έχουν τόσα πολλά να σου πούνε.

Γύρισα στο σπίτι μου μισή και όχι επειδή έλειπες εσύ από δίπλα μου, αλλά γιατί το μυαλό μου ήταν ακόμη σε σένα(και την φλυαρία σου-τραγικό). Άσε με να φύγω από σένα, άσε το άλλο μου μισό να έρθει σε μένα. Μην με κρατάς άλλο παγιδευμένη στην καρδιά και στη ζωή σου. Μπορώ να σταθώ και χωρίς εσένα. Μπορώ να ζω και χωρίς εσένα. Μπορώ.

by Bookacholic